lollardyzm
 
Encyklopedia PWN
lollardyzm
[ang. < hol.],
ruch religijny w Anglii XIV–XVI w., zapoczątkowany ok. 1380 pod wpływem nauk J.Wiklefa;
pierwotnie jego idee zyskały odzew wśród uczonych uniwersytetu w Oksfordzie, ale 1382 zostały potępione przez hierarchię kościelną; mimo to różne wątki jego nauk znajdywały zwolenników wśród elit świeckich i (liczniej) wśród ludu, propagowane przez wędrownych, ubogich kaznodziejów (ich działalność zapewne miała wpływ na hasła powstania W. Tylera 1381); l. domagał się od Kościoła rezygnacji z majątku i władzy politycznej, zniesienia celibatu księży, odpustów, pielgrzymek i wielu obrzędów; odrzucał dogmat o przeistoczeniu; propagował powszechny dostęp do Pisma Świętego (dokonano przekładu na język angielski); w wersji plebejskiej zawierał żądania równości społecznej; zwalczany przez Kościół (jako herezja) i władzę królewską, po nieudanym buncie lollardów pod wodzą J. Oldcastle’a (1414) stracił zwolenników wśród warstw wyższych; przetrwał, jako nielegalny ruch plebejsko-religijny, do czasów reformacji.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia