leptospirozy
Encyklopedia PWN
leptospirozy chorobotwórcze dla ludzi należą do gat. Leptospira interrogans, w którego skład wchodzi wiele (powyżej 120) typów serologicznych; rezerwuarem zarazków są zwierzęta, gł. gryzonie, a zwłaszcza szczury; zakażenie człowieka następuje przez bezpośredni kontakt z moczem, krwią lub tkanką zakażonego zwierzęcia, rzadko drogą pokarmową, w sezonie letnim dość częste są zakażenia podczas kąpieli w zbiornikach wodnych zabrudzonych odchodami gryzoni; przebieg choroby od niemal bezobjawowego (15–40%) do bardzo ciężkiego ze zgonem włącznie; po 1–2-tygodniowym okresie wylęgania występują objawy grypopodobne z bólami głowy, mięśni i wysoką gorączką, u części chorych występują objawy zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych; u większości chorych stwierdza się objawy uszkodzenia nerek; po leczeniu objawy choroby ustępują; u części następuje nawrót choroby, najczęściej w postaci objawów jałowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Bardzo ciężką postacią leptospirozy, jest zespół Weila, charakteryzujący się uszkodzeniem nerek i wątroby z różnie nasiloną żółtaczką; inny serotyp wywołuje gorączkę błotną. Leczenie: w okresie ostrym — antybiotykoterapia, w okresie nawrotu choroby — leczenie gł. objawowe, zależne od rodzaju i stopnia uszkodzeń narządowych.
