kulty agrarne

kulty agrarne,

kompleksy wierzeniowo-rytualne społeczności roln., oparte na idei związku między życiem ludzkim a wegetacją roślin, istniejące od neolitu.

Ich celem jest zapewnienie płodności i urodzaju roślin i zwierząt, a także zdrowia i nieśmiertelności, poprzez sakralne dramatyzacje mitów i rytuały ofiarne. W celu pobudzenia mocy regeneracyjnej przyrody inscenizowano też mit o śmierci i zmartwychwstaniu bóstwa (np. Attisa, Adonisa, Ozyrysa), ilustrujący proces umierania i odradzania się przyrody. Kulty agrarne cechuje dążność do personifikacji sił wegetacyjnych w postaci ducha roślinności, macierzy upraw, Matki Ryżu, Kukurydzianej Siostry itp., symbolizowanych zwykle przez ostatni snop zebrany z pola i przechowywany do wiosennego zasiewu. Silna tendencja do rel. waloryzacji ziemi jako uniwersalnej dawczyni życia, z której łona wyrastają rośliny i wychodzi zwierzyna, prowadzi do ukształtowania się szczególnego kultu Bogini-Matki. Główne ceremonie kultów agrarnych odbywają się na przełomie zimy i wiosny (święto nowego roku w większości kultur roln.), w czasie siewu i zbiorów plonów (dożynki) oraz w dniach przesilenia (np. noc świętojańska, kupała) i równonocy.