korona kwiatu

korona kwiatu,

bot. górna (wewn.) część niejednolitego okwiatu obejmująca płatki;

koronę kwiatu cechuje bardzo duża różnorodność morfologiczna i barw, w związku z funkcją powabni, którą pełni w kwiatach zapylanych przez zwierzęta; płatki mogą być wolne (korona kwiatu wolnopłatkowa, jak u maku) albo zrośnięte bokami, tworząc rurkę korony (np. u tytoniu); barwy korony kwiatu są uwarunkowane występowaniem licznych przestworów powietrznych między komórkami mezofilu płatków (rozpraszanie światła białego) oraz występowaniem barwników w soku komórkowym i w plastydach mezofilu.