karliści
 
Encyklopedia PWN
karliści,
przedstawiciele silnie konserwatywnego nurtu polit. istniejącego w Hiszpanii od lat 30. XIX w.,
stanowili konserwatywny nurt polit., silny zwłaszcza wśród chłopów, duchowieństwa i części szlachty; po śmierci Ferdynanda VII 1833 wystąpili zbrojnie przeciw sukcesji jego córki, Izabeli II (popartej przez liberałów); ogłosili królem jego brata, don Carlosa (tzw. Karol V); zyskali znaczne poparcie w regionach północnych (Baskonii, Aragonii, Katalonii, Nawarze); 1833–39, 1847–49 i 1872–76 pokonani w 3 wojnach domowych, zw. wojnami karlistowskimi, z których pierwsza miała najszerszy zasięg (udział po stronie karlistów oddziałów regularnych); po klęskach, zwłaszcza 1839, wielu emigrowało, gł. do Francji; zaczęli tracić znaczenie; ich konsekwentnie konserwatywne skrzydło (tzw. tradycjonaliści) 1936 poparło bunt przeciw republice, 1937 zostało przez gen. F. Franco połączone z Falangą Hiszp.; przetrwali — na marginesie życia polit. — do czasów współcz. (od 1972 pretendentem do tronu jest ks. Hugo Carlos Burbon Parma).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia