język

język,

inform. sformalizowany system notacyjny wyrażania informacji.

Główne rodzaje języków w informatyce to: języki algorytmiczne (w tym języki programowania) — do opisu algorytmów, język danych — do opisu informacji wejściowych i wyjściowych dla algorytmów, metajęzyki — do opisu innych języków. Podobnie jak w logice j. w informatyce jest określony przez alfabet (słownik), czyli zbiór symboli podstawowych, oraz reguły syntaktyczne (reguły budowania zwrotów składniowo poprawnych) i semantyczne (reguły wiążące te zwroty z obiektami spoza danego języka). Składnię języka opisuje gramatyka formalna. Znaczenia zwrotów języka opisuje się często nieformalnie, gdyż formalny opis semantyki języka, szczególnie w przypadku języków algorytmicznych, jest trudny; do takiego opisu stosuje się głównie metody: operacyjną (konstrukcja automatu abstrakcyjnie interpretującego języka), denotacyjną (indukcyjne nadanie zwrotom języka znaczeń — otrzymują je zwroty pierwotne, a następnie złożone, na podstawie znanych znaczeń składników) oraz aksjomatyczną (dla języka tworzy się aksjomaty i reguły wnioskowania wyrażające znaczenia konstrukcji językowych). Oprócz aspektu syntaktycznego i semantycznego w informatyce rozważa się też aspekt pragmatyczny języka — formułuje się postulaty, które powinien spełniać język, by dobrze służył określonym celom, a także rozważa się metody ich stosowania.