indygenat
 
Encyklopedia PWN
indygenat
[łac.],
w dawnym prawie polskim forma uzyskania szlachectwa polskiego przez szlachtę zagraniczną;
początkowo indygenatu udzielał król i sejm, od 1607 tylko sejm; w końcu XVIII w. wymagano od indygena, aby nabył majątek ziemski w Polsce; ustawa 1792 o sprzedaży królewszczyzn zapewniała obcej szlachcie indygenat oraz wiele ulg, jeśli wprowadzi kapitały do kraju; w Prusach Królewskich był indygenat pruskim, zapewniający dostęp do lokalnych urzędów tylko miejscowej szlachcie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia