iluzjonizm
 
Encyklopedia PWN
iluzjonizm
[łac. illusio ‘złudzenie’],
szt. plast. dążenie do oddania, możliwie najwierniejszego, złudzenia rzeczywistości;
iluzjonizm występował głównie w malarstwie ściennym (tzw. iluzjonistycznym), w którym za pomocą mistrzowsko stosowanych skrótów, perspektywy linearnej i malarskiej oraz światłocienia przedstawiano na powierzchni ściany lub sklepienia elementy architektoniczne, sceny figuralne, pejzaż itp., starając się stworzyć jak najpełniejsze złudzenie głębi przestrzennej; iluzjonizm był znany w starożytnym malarstwie greckim i rzymskim; w okresie nowożytnym rozwinął się głównie we Włoszech w XV (A. Mantegna) i XVI w. (Correggio), a bujny jego rozkwit nastąpił w XVII i XVIII w. (P. da Cortona, A. Pozzo, G.B. Tiepolo, F.A. Maulbertsch); iluzjonizm występował także w architekturze, rzeźbie i scenografii.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Chełm, kościół popijarski Rozesłania Apostołów, polichromia sklepienia — J. Majer, poł. XVIII w.fot. O. Puchalski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia