iloczyn rozpuszczalności,
iloczyn aktywności jonów powstałych w procesie dysocjacji substancji w roztworze nasyconym tej substancji;
iloczyn rozpuszczalności
Encyklopedia PWN
dla substancji AnBm dysocjującej wg równania: AnBm = nAm+ + mBn– i.r. L wyraża się wzorem 
(aA — aktywność jonów Am+, aB — aktywność jonów Bn–, n i m — współczynniki stechiometryczne); dla substancji trudno rozpuszczalnych można przyjąć, że iloczyn rozpuszczalności jest iloczynem stężeń (c) jonów i wówczas 
; dla danej substancji i danego rozpuszczalnika wartość iloczynu rozpuszczalności w określonej temperaturze jest stała; gdy iloczyn stężeń jonów danej substancji przekroczy wartość iloczynu rozpuszczalności, następuje wydzielenie się osadu tej substancji.
(aA — aktywność jonów Am+, aB — aktywność jonów Bn–, n i m — współczynniki stechiometryczne); dla substancji trudno rozpuszczalnych można przyjąć, że iloczyn rozpuszczalności jest iloczynem stężeń (c) jonów i wówczas ; dla danej substancji i danego rozpuszczalnika wartość iloczynu rozpuszczalności w określonej temperaturze jest stała; gdy iloczyn stężeń jonów danej substancji przekroczy wartość iloczynu rozpuszczalności, następuje wydzielenie się osadu tej substancji. 
