hercynidy
 
Encyklopedia PWN
hercynidy, waryscydy,
łańcuchy górskie, które powstały w wyniku procesów tektonicznych orogenezy hercyńskiej;
w środkowej, zachodniej i południowej Europie do h. należą m.in. Ardeny, Reńskie G. Łupkowe, Harz, Masyw Armorykański, Masyw Centralny, Wogezy, Schwarzwald, Sudety, G. Świętokrzyskie; w Azji — np. Ural, Ałtaj; w Ameryce Północnej — południowo-zachodnia część Appalachów; w Ameryce Południowej — Wyż. Patagońska; w Australii — środkowa część Wielkich G. Wododziałowych; w Afryce — G. Przylądkowe. Na olbrzymich obszarach kuli ziemskiej łańcuchy h. zostały zdenudowane, a następnie przykryte pokrywą młodszych osadów; stały się więc podłożem platform (paleozoicznych); dopiero zróżnicowane ruchy wypiętrzające, związane z orogenezą alpejską zapoczątkowane na przełomie kredy i trzeciorzędu, spowodowały wypiętrzenie i odsłonięcie na powierzchni znacznych fragmentów struktur hercyńskich, które często zachowały się jako izolowane masywy wśród młodszych orogenów (np. w Alpach, Karpatach, Himalajach).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia