peneplena
geol. obszar o zrównanej powierzchni w wyniku denudacji przebiegającej w klimacie wilgotnym, rodzaj powierzchni zrównania;
[fr. pénéplaine ‘prawie równina’],
prawierównia,
peneplena
Encyklopedia PWN
prawie pozioma, lekko falista równina, o szerokich, płaskodennych dolinach (wyścielonych aluwiami), rozdzielonych niskimi, słabo zaznaczonymi działami wodnymi, podlegającymi wietrzeniu (gł. chem.) i spełzywaniu; cały obszar pokrywa płaszcz zwietrzeliny, nie usuwanej wskutek małych nachyleń stoków i braku siły erozyjnej rzek; nad równiną wznoszą się nieco wyżej jedynie odosobnione wzniesienia zbud. ze skał bardzo odpornych na denudację (twardzielce) lub też zachowane na obszarach najpóźniej niszczonych (ostańce); p. jest wynikiem długotrwałego obniżania wzniesień wskutek denudacji postępującej od szczytowych partii stoków w dół, przy nie zmienionym położeniu bazy erozyjnej. P. wykształciły się na wszystkich kontynentach; wielkie, zwarte p. występują w zachodniej Australii, w Brazylii i Gujanie.
