górska owca polska

górska owca polska,

rasa owiec o wełnie mieszanej, wyhodowana w połowie XX w. przez M. Czaję w wyniku krzyżowania pierwotnych maciorek cakli z trykami owcy fryzyjskiej i cakla siedmiogrodzkiego;

masa ciała tryków (rogatych) 60–70 kg, maciorek 45–50 kg; otwarta okrywa włosowa (biała) z charakterystycznym przedziałem grzbietowym; rasa wszechstronnie użytkowa; maciorki w ciągu roku (2-krotna strzyża) produkują ok. 4 kg wełny potnej (nadającej się na wyroby rękodzielnicze) (runo) oraz 40–50 kg mleka o zawartości tłuszczu 7–8% (wykorzystywanego do produkcji serów); obecnie karpackie stada górskich owiec polskich liczą ok. 10 tys. sztuk (dawniej znacznie więcej); górska owca polska jest także krzyżowana z rasą karakuł w celu pozyskiwania smuszek.