gobelin

gobelin,

rzem. artyst. tkanina dekoracyjna jednostronna, naśladująca obraz;

nazwa gobelin pojawiła się w 2. połowie XVII w., pochodzi od manufaktury założonej przez Ludwika XIV pod Paryżem, na terenach wykupionych od rodziny farbiarzy nazwiskiem Gobelin; wcześniejsze tkaniny tego typu zwano arrasami lub szpalerami; w Polsce tkactwo gobelinowe znane od początku XVII w.; największy rozwój nastąpił w XVIII w., produkowano głównie gobelinowe obicia na meble i gobeliny o skromnych motywach geometrycznych, roślinnych, heraldycznych, od połowy XVIII w. — również figuralnych.

Gobelin przedstawiający polowanie na rogacza — Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu

Gobelin. Legenda o rycerzu z łabędziem, poł. XV w. — Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu, Kraków