kilim
rzem. artyst. tkanina dwustronna, dekoracyjna lub użytkowa;
[tur. < pers.],
kilim
Encyklopedia PWN
wykonywana z wełny na osnowie wełn. lub lnianej, w technice szpareczkowej lub grzebyczkowej na warsztatach pionowych lub poziomych; wzór tkaniny tworzą gęsto zbijane i kryjące osnowę nici wątku. Najprostszymi motywami dekoracyjnymi były pasy barwne lub wzory geom. oraz stylizowane ornamenty roślinne. Technika kilimu jest jedną z najstarszych w tkactwie wzorzystym; znana w staroż. Egipcie, Grecji oraz w Azji, w Europie rozpowszechniona od wczesnego średniowiecza. Na terenach Azji Mniejszej i Środkowej, na Kaukazie, w Iranie i Anatolii kilimy były dziełami sztuki lud.; w Europie są wyrabiane w krajach słow., Rumunii i Skandynawii. Na wyróżnienie zasługują kilimy ukraińskie i pol., wśród których wyróżnia się kilimy lud. oraz kilimy wykonywane w manufakturach dworskich, często wzorowane na gobelinach XVIII w.; wyroby poszczególnych ośr. charakteryzowała własna skala barw i zasób form ornamentalnych.
