glinokrzemiany

glinokrzemiany,

związki chemiczne o budowie krzemianów,

w których część atomów krzemu (nie więcej niż 50%) w anionach krzemotlenowych jest zastąpiona atomami glinu, a powstała różnica ładunków jest skompensowana obecnością dodatkowych kationów metali, gł. z grupy litowców lub berylowców; w niektórych g. glin występuje zarówno w anionie krzemotlenowym, jak i w postaci kationów poza tym anionem, jak np. w kordierycie Mg2Al3[AlSi5O18]; ich wzory cząsteczkowe można przedstawić w postaci tlenkowej, np. ortoklaz K[AlSi₃O₈] w postaci: K₂O·Al₂O₃·6SiO₂. G. są bardzo rozpowszechnione w przyrodzie jako minerały skałotwórcze, np. skalenie (m.in. ortoklaz, plagioklazy), łyszczyki (np. biotyt), skaleniowce (np. leucyt); stosowane do wyrobu materiałów bud. (cegła, cement) i ceramicznym (porcelana, fajans); zeolity stosuje się jako wymieniacze jonowe, adsorbenty i katalizatory.