genów sprzężenie
 
Encyklopedia PWN
genów sprzężenie,
genet. łączne dziedziczenie się dwóch lub więcej genów (i warunkowanych przez nie cech);
sprzężenie genów jest następstwem ich położenia na tej samej cząsteczce DNA (tym samym chromosomie); geny leżące na jednym chromosomie stanowią jedną grupę sprzężeniową; allele genów sprzężonych nie zawsze dziedziczą się razem; w wyniku crossing-over, podczas tworzenia się gamet w procesie mejozy, powstają rekombinanty — organizmy z innymi kombinacjami alleli genów sprzężonych niż organizmy rodzicielskie; im dalej od siebie są położone geny na chromosomie, tym częściej crossing-over zachodzi na obszarze między nimi; miarą sprzężenia genów jest częstość występowania rekombinantów, zapisywana w jednostkach rekombinacji (procentach crossing-over); wyznaczenie odległości pomiędzy genami pozwala na stworzenie mapy genetycznej chromosomu; dziedziczenie genów sprzężonych z płcią wynika z umiejscowienia tych genów na chromosomach płciowych (np. dziedziczenie hemofilii u człowieka); geny sprzężone dziedziczą się niezgodnie z drugim prawem Mendla (Mendla prawa).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia