gadzinowa prasa

gadzinowa prasa,

określenie prasy w języku polskim, wydawanej przez okupanta niemieckiego 1939–45 w GG i 1941–44 na Wileńszczyźnie, oraz przez okupanta sowieckiego 1939–41 na ziemiach II RP zajętych przez wojska sowieckie.

Prasa w GG obejmowała 10 tytułów gazet codziennych (m.in.: „Goniec Krakowski”, „Gazeta Lwowska”, „Nowy Kurier Warszawski”, „Kurier Częstochowski”, „Nowy Głos Lubelski”), 12 tytułów czasopism propagandowych, 23 tytuły czasopism fachowych i przeznaczonych dla szkół (m.in.: „Mały Ster”, „Ster”, „Zawód i Życie”) oraz (1944) 13 efemerycznych wydawnictw propagandowych o specjalnym przeznaczeniu; do prasy gadzinowej na Wileńszczyźnie zaliczano wydawanego w Wilnie „Gońca Codziennego”. Do prasy gadzinowej sowieckiej należały m.in. wydawany 1939–41 we Lwowie „Czerwony Sztandar” oraz wydawana w Wilnie „Prawda Wileńska”. Prasa gadzinowa miała na celu kształtowanie pożądanego przez okupanta sposobu myślenia u ludności na okupowanych terenach przez odpowiednią interpretację wydarzeń politycznych i militarnych, podkreślanie potęgi państw okupacyjnych i trwałości okupacyjnego status quo, odwołując się jednocześnie do najniższych gustów i potrzeb w sferze kultury i oświaty. Dla opinii publicznej za granicą miała stwarzać pozytywny obraz życia w okupowanej Polsce.