faraon
w starożytnym Egipcie określenie pałacu królewskiego, od czasów Totmesa III także osoby króla;
[egip., ‘wielki dom’],
faraon
Encyklopedia PWN
faraon był centralnym elementem egipskiej koncepcji świata (Egipt Starożytny — Religia), głównym symbolem państwa i jedynym przedstawicielem społeczeństwa pozostającym w sferze sacrum; jako inkarnacja Stwórcy (Horus; syn Re) faraon był odpowiedzialny za utrzymanie ciągłości istnienia przez odprawianie rytuałów ofiarnych oraz aktywność twórczą (m.in. budowa świątyń, prawodawstwo) i czczony jako bóg po śmierci; boskość urzędu faraona podlegała kultowi również za życia króla, w jego posągach i wizerunkach, wyjątkowo w osobie (Echnaton).
