etruska mitologia
 
Encyklopedia PWN
etruska mitologia,
mitologia stworzona przez Etrusków, starożytny lud zamieszkujący od IX do I w. p.n.e. środkową Italię.
Początkowo była związana z mitologią grecką; źródła ikonograficzne i epigraficzne zaświadczają, że już w połowie VII w. p.n.e. Etruskowie zaczęli przyswajać mity greckie, zwłaszcza te, które wiązały się w jakiś sposób z Italią; wśród Etrusków wcześnie zatem musiały krążyć podania dotyczące mitycznych ludów pochodzenia greckiego, jak Pelazgowie, czy bohaterów, jak Odys lub Diomedes, uznanych za założycieli (ekistów) poszczególnych rodzin arystokratycznych lub miast. Świadectwa sztuki z późniejszych czasów dowodzą, że greckie mity mogły mieć inny charakter lub wzbogacać się o szczegóły nieznane ze źródeł greckich; tak np. u Etrusków Menerwę (Atenę) łączyły z Hercle (Heraklesem) związki bliższe niż w Grecji. Istnieją także przekazy świadczące o występowaniu w Etrurii mitów całkowicie etruskich, jak np. mit o Tagesie, cudownym dziecku o rysach i mądrości starca, który — wynurzywszy się z ziemi — podyktował Tarchonowi z Tarkwinii treść ksiąg dyscypliny etruskiej. Także w Etrurii, podobnie jak w Rzymie, musiały pojawić się mity stanowiące realną część jej historii; do tego gatunku należały podania o bohaterach z Wulczi, braciach Vibenna, związanych przyjaźnią z Mastarną — Serwiuszem Tulliuszem; oni to, jak ukazują hellenistyczne urny z Volterry, w bliżej niesprecyzowanych okolicznościach napadli na wieszczka Kakusa i siłą wydarli mu tajemnice przyszłości.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia