dżagir
 
Encyklopedia PWN
dżagir
[pers., ‘lenno’],
forma dzierżawy ziemi pod rządami muzułmańskimi w Indiach (od XIII w.);
nadział części dochodów z ziemi należącej nominalnie do władcy, nierzadko plemiennej; wielkość ziemi przekazywanej (na ogół dożywotnio) w dż. zależała od funkcji pełnionej przez obdarowywanego w administracji państwa lub armii; większość nadań wiązała się z obowiązkiem wyposażenia i utrzymywania określonej liczby żołnierzy; system dż. rozpowszechnił się gł. w okresie późnych Mogołów (na przeł. XVII i XVIII w., Mogołów Wielkich dynastia) i przyczynił się w znacznej mierze do wzmocnienia tendencji odśrodkowych i upadku znaczenia dynastii; otrzymanie w dż. od lokalnego władcy niewielkiego terytorium położonego na wschodnim wybrzeżu płw. Dekan uprawomocniło formalnie obecność ang. Kompanii Wschodnioindyjskiej w Indiach.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia