dichloroetan

dichloroetan, 1,2-dichloroetan, ClCH₂CH₂Cl,

związek organiczny;

bezb. ciecz; temperatura topnienia –35,3°C, temperatura wrzenia 83,5°C; nie miesza się z wodą, miesza z rozpuszczalnikami org.; otrzymywany z etylenu i chloru (po raz pierwszy uzyskany 1795 w Holandii — stąd zw. dawniej olejem chemików hol.); działa na organizm ludzki — powoduje zawroty głowy, wymioty, zaburzenia psychiczne, choroby wątroby i nerek; d. może być stosowany do wytwarzania chlorku winylu i etylenodiaminy; dawniej był często stosowany jako rozpuszczalnik.