demy
 
Encyklopedia PWN
demy
[gr.],
w cesarstwie bizantyńskim cyrkowe stronnictwa (fakcje): Błękitnych, Zielonych, Białych i Czerwonych, które organizowały w hipodromie wyścigi zaprzęgów konnych i widowiska;
największe znaczenie miały 2 pierwsze; zorganizowani w nich kibice sport. zajmowali w hipodromie oddzielne sektory; nie miały one nic wspólnego z demami w staroż. Atenach, nie były też organizacjami polit., jak do niedawna utrzymywano; rywalizacja kibiców była w miastach często przyczyną burd, ulicznych starć, pożarów; w hipodromie w Konstantynopolu kibice wznosili okrzyki aklamacyjne lub mogli organizować wrogie demonstracje przeciwko cesarzom, których obecność podczas zawodów była niemalże obowiązkiem; z tego też względu mogli być wykorzystywani w walkach polit. (m.in. powstanie Nika), odegrali pewną rolę w dojściu do władzy cesarskiej Fokasa i Herakliusza I; wciągano ich taże do prac przy budowie murów miejskich i do ich obrony; w VII w. w Konstantynopolu było ok. 900 Błękitnych i ok. 1500 Zielonych, w VIII w. ich przywódcy, demarchowie, zostali włączeni w skład administracji cesarskiej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia