daimyō
 
Encyklopedia PWN
daimyō
[daimjo:] Wymowa,
w Japonii książę feudalny;
od XIV w. określano tak ok. 250 wielkich posiadaczy ziemskich, zależnych częściowo od administracji centralnej; od XVIII w. tytuł daimyō [‘wielkie imię’] przysługiwał posiadaczom dochodu rocznego powyżej 10 tys. koku (ok. 180 400 hl) ryżu, podlegającym bezpośrednio shōgunowi; po przewrocie Meiji 1868 daimyō oddali swe ziemie państwu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia