rōjū
najwyżsi funkcjonariusze japońskiej administracji wojsk. (bakufu) okresu Edo (1603–1868);
[ro:dźu:],
rōjū
Encyklopedia PWN
sprawowali kontrolę nad dworem cesarskim, arystokracją dworską, własnością wielkich ośrodków buddyjskich, książętami feudalnymi (daimyō), służbami wywiadowczymi (ōmetsuke — utajnieni agenci sprawujący kontrolę nad daimyō); podejmowali decyzje w sprawach finansowych bakufu, decydowali o stosunkach zagranicznych; byli wybierani przez shōguna spośród najbardziej zaufanych daimyō o dochodach powyżej 25 tys. koku ryżu (1 koku = 180,39 l); urząd zw. Rōjū składał się zazwyczaj z 4–5 ludzi pełniących służbę rotacyjnie przez miesiąc; niektórzy r. dochodzili do niemal dyktatorskiej władzy; 1–2 spośród r. od 1638 wyróżniano tytułem tairō [‘wielki starzec’], pełnili oni funkcje szefa Rōjū.
