czuwanie

czuwanie,

fizjol. stan czynnościowy układu nerwowego, przeciwny do stanu snu;

charakteryzuje się gotowością do odbierania bodźców i reagowania; jest zależne od czynności układu siatkowatego (zespołu ośrodków pnia mózgu); do układu siatkowatego docierają impulsy z receptorów zewnętrznych, wewnętrznych oraz impulsy z narządu wzroku, słuchu, smaku i węchu, nie mają one jednak specyficznego znaczenia informacyjnego, lecz w sposób nieswoisty pobudzają jego ośrodki; układ siatkowaty natomiast podnosi tonus (stan napięcia) czynnościowy rozległych obszarów kory mózgowej, zwiększając wrażliwość na bodźce.