czeladnik, towarzysz,
pracownik rzemiosła, który odbył przepisane lata nauki, został „wyzwolony” i zatrudniony w warsztacie mistrza;
czeladnik
Encyklopedia PWN
w hierarchii cechowej stał wyżej od ucznia, jednak był niesamodzielny i nie był uznawany za pełnoprawnego członka cechu; w średniowieczu najczęściej człowiek młody i nieżonaty; po odbyciu obowiązkowej wędrówki czeladniczej (zazwyczaj 2–3 lata) i odpracowaniu pewnej liczby lat czeladnik składał egzmin na mistrza (majstersztyk); od XVI w. wejście do cechu stawało się coraz trudniejsze i wielu czeladników przekształcało się w dożywotniego pracownika najemnego; w XIX–XX w. nadal pozycja w hierarchii cechowej oraz stopień wykształcenia fachowego.
