uczeń
 
Encyklopedia PWN
uczeń, terminator,
kandydat na rzemieślnika uczący się pod okiem mistrza, zarejestrowany w cechu;
dawniej zwykle młody chłopiec (8–15 lat), który mieszkał w domu mistrza i oprócz zajęć w warsztacie wykonywał też różne prace domowe, był zobowiązany do bezwzględnego posłuszeństwa wobec mistrza, jego żony i czeladników; otrzymywał od mistrza mieszkanie i wyżywienie, niekiedy odzież, rzadko niewielkie wynagrodzenie pieniężne, częściej musiał płacić za naukę; nauka trwała 2–8 lat i kończyła się wyzwolinami (po zdaniu egzaminów) na czeladnika; w niektórych cechach (np. we Francji) uczeń mógł od razu zostać mistrzem.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia