cyrkon
 
Encyklopedia PWN
cyrkon
[arab. zarkūn ‘złocisty’],
minerał, krzemian cyrkonu Zr[SiO4];
krystalizuje w układzie tetragonalnym; bezb. lub żółty, czerwonawy, zielonawy i in., o szklistym połysku i bardzo wysokim współczynniku załamania światła; przezroczyste, ładnie zabarwione odmiany — cenione kamienie szlachetne (np. hiacynt) używane w jubilerstwie; składnik skał magmowych i metamorficznych; pospolity w piaskach (piaski cyrkonowe) i żwirach, gł. w Brazylii, Sri Lance, Indiach, Australii; w Polsce występuje m.in. w piaskach nadbałtyckich; źródło pierwiastków chem. cyrkonu i hafnu oraz ich związków, także podstawowy składnik cyrkonowych materiałów ceramicznych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia