ceramika optoelektroniczna

ceramika optoelektroniczna,

materiały ceramiczne pozwalające na powiązanie technologii elektronowej i opt. w celu gromadzenia, przetwarzania i emisji sygnałów opt. odzwierciedlających sygnały elektryczne;

stosowane gł. w dziedzinie telekomunikacji i technik komputerowych; typowymi c.o. są przezroczyste spieki lub warstwy ferroelektrycznej cyrkonianu tytanianu ołowiu, zawierającego lantan, o sumarycznym składzie chem. Pb_1−xLa_x(Zr_1−y Ti_y)O₃, znane też pod nazwą PLZT (powszechnie używany akronim tej ceramiki); powstające w PLZT, po przyłożeniu pola elektrycznego, domeny ferroelektrycznego powodują rozpraszanie światła i materiał staje się mętny; może on stać się ponownie przezroczysty po wyrównaniu rozkładu ładunku w materiale przy spięciu na krótko układu elektrycznego; przyłożenie pola elektrycznego powoduje także w PLZT obrót płaszczyzny drgań płasko spolaryzowanego światła; obydwa efekty są wykorzystywane m.in. do modulacji światła, do szybkiego (w czasie rzędu mikrosekund) przełączania sygnałów, wykonywania wskaźników, elementów pamięci, osłon światłoszczelnych i in.