cedr
 
Encyklopedia PWN
4 gat. wiecznie zielonych, długowiecznych drzew, występujących w górach, o zasięgu porozrywanym na kilka izolowanych rejonów: od Atlasu w północno-zachodniej Afryce, gdzie rośnie cedr atlaski, C. atlantica, przez Cypr z cedrem cypryjskim (C. brevifolia, oba te gat. są często traktowane jak podgatunek cedru libańskiego), góry Taurus i Antytaurus w Turcji, północną Syrię i Liban z cedrem libańskim (C. libani) po zachodnie Himalaje z cedrem himalajskim (C. deodara); igły podobne do modrzewiowych, lecz sztywniejsze i nie opadające na zimę; szyszki duże, do 12 cm dł., stojące, jajowate, gładkie; bywa uprawiany w krajach o łagodnym klimacie, gł. jako drzewo parkowe; drewno czerwonawe lub żółtawe, aromatyczne, odporne na szkodniki, pod względem mech. zbliżone do drewna modrzewia; dawniej stosowane m.in. w budownictwie (świątynia Salomona w Jerozolimie) i meblarstwie; nazwą cedr określa się w wielu językach także inne gat. drzew lub drewna.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Cedr libański, Cedrus libani (Liban)fot. M. Dzwonkowska/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia