bukszpryt
 
Encyklopedia PWN
bukszpryt
[hol.],
żegl. drzewce (stalowe lub drewniane) poziomo lub nieco ukośnie osadzone w dziobowej części statku żaglowego;
b. służy do mocowania lin, co umożliwia zwiększenie powierzchni ożaglowania bez zwiększania wysokości masztów; w skład olinowania bukszprytu wchodzą waterbaksztagi, biegnące od przedniego końca bukszprytu (noku) do burt, często rozpierane blindgaflami, i watersztagi, biegnące od noku bukszprytu do stewy przedniej, rozpierane delfiniakiem; na dużych statkach bukszpryt może być przedłużony bomstengą (bukszpirem).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia