buchta
 
Encyklopedia PWN
buchta
[niem.],
buchtowisko,
łow. miejsce zryte przez żerujące dziki;
w naturalnych warunkach zwykle przestrzeń w lesie o dużej powierzchni, na której dziki ryją (buchtują) w poszukiwaniu pożywienia; gdy brak pożywienia w lesie, dziki wychodzą na sąsiadujące pola uprawne (zwłaszcza roślin okopowych), wyrządzając znaczne szkody; niekiedy powodują straty także w lesie, niszcząc np. zasiewy dębu czy buka.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia