buccellarii
w armii późnorzym. żołnierze związani więzami zależności osobistej od wodza, choć zaprzysiężeni na imię cesarza i traktowani jako część normalnego wojska;
[łac. buccella ‘mały chlebek’],
buccellarii
Encyklopedia PWN
zw. również satellites [łac. ‘przyboczni’] lub parameinontes [gr. ‘ci, którzy stoją przy kimś’]; powoływani zarówno spośród barbarzyńców, jak i Rzymian (np. kolonów); ich pojawienie się u schyłku IV w. było jednym z gł. czynników dezintegracji armii rzym. po klęsce pod Adrianopolem (378); korpusy b. w służbie wybitnych wodzów stanowiły trzon polowych armii cesarstwa (np. b. Stylichona, Aecjusza, Belizariusza); na Zachodzie po upadku władzy rzym. scaliły się z warstwą oddających się w opiekę (patrocinium); na Wschodzie znikli w VII w. wraz z powstaniem systemu temów, dali nazwę jednemu z temów w Azji Mniejszej (Boukelarion).
