biomagnetyzm
zjawisko polegające na wytwarzaniu pola magnetycznego przez organizmy żywe;
[gr. bíos ‘życie’, magnḗtēs ‘magnetyczny’],
biomagnetyzm
Encyklopedia PWN
jego podstawowym (pierwotnym) źródłem są bioprądy w komórkach różnych narządów wewnętrznych (np. serca, mózgu), a także, choć w mniejszym stopniu, prądy objętościowe przepływające w tkankach całego ciała. Pole biomagnetyczne jest wywołane aktywnością elektrofizjologiczną, a więc tym samym źródłem, co mierzone na powierzchni ciała potencjały elektryczne. Innym źródłem biomagnetyzmu jest magnetyzacja tkanki żywej, która jest diamagnetykiem; sygnał magnetyczny daje informację o właściwościach tkanki i o zmianach w ich ukształtowaniu w zewnętrznym polu magnetycznym (np. o zawartości żelaza w wątrobie, zmianach objętości serca). Ze względu na bardzo małe gęstości bioprądów, a także małe podatności magnetyczne tkanek żywych, pola biomagnetyczne obserwowane poza organizmem są bardzo słabe (rzędu pikotesli), dużo mniejsze od poziomu zakłóceń magnetycznych w typowych pomieszczeniach laboratoryjnych i klinicznych; stanowi to utrudnienie w pomiarach. Badania nad biomagnetyzmem są prowadzone w wielu ośrodkach na świecie, ich celem jest zarówno wyjaśnienie podstawowych zjawisk fizjologicznych, jak i nieinwazyjna diagnostyka medyczna (np. lokalizacja ognisk padaczkowych).
