biologiczne metody ochrony roślin
 
Encyklopedia PWN
biologiczne metody ochrony roślin,
grupa metod ochrony roślin polegająca na czynnym wykorzystaniu żywych organizmów do utrzymywania niskiej liczebności populacji organizmów szkodliwych dla roślin uprawnych;
do populacji zwalczanego szkodnika lub patogenu wprowadza się (introdukuje) organizmy pożyteczne — jego pasożyty lub drapieżcy (gł. mikroorganizmy, roztocze, owady, także niektóre kręgowce), np. mszycarzowate, które pasożytują na mszycach lub dobroczynkowate, będące drapieżcami przędziorków. Coraz większego znaczenia nabierają tzw. biopreparaty, w których składnikiem czynnym są wirusy, bakterie lub grzyby; uzupełniają one lub zastępują pestycydy. Znaczne ograniczenie populacji szkodnika uzyskuje się wprowadzając na teren przez niego opanowany odpowiednio dużą liczbę osobników poddanych sterylizacji chem. lub sterylizacji przez napromieniowanie. Biologiczne metody ochrony roślin obejmują także zjawiska tzw. krzyżowej ochrony, polegające prawdopodobnie na indukowaniu przez pierwszego patogena odporności na kolejne czynniki chorobotwórcze.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia