bielicowanie

bielicowanie,

proces glebotwórczy, w wyniku którego powstają gleby bielicoziemne;

bielicowanie polega na wymywaniu w głąb gleby przez wody opadowe, zakwaszone w rozkładającej się ściółce leśnej, związków mineralnych (głównie wapnia, żelaza, glinu) i organicznych (np. próchnicy) z powierzchniowych poziomów gleby (tzw. ługowanie); pod ściółką pozostaje głównie kwarc o białawej barwie (stąd nazwa bielicowanie), a związki chemiczne wytrącają się niżej, poza zasięgiem korzeni drzew; próchnica wmyta w głąb profilu glebowego razem ze związkami żelaza może spowodować powstanie orsztynu, co pogarsza właściwości fizyczne gleby.