bezpośrednie składniki

bezpośrednie składniki,

językozn. człony, na które można w jednej procedurze podzielić daną konstrukcję gramatyczną (wyraz, zdanie lub inną strukturę, np. frazeologizm);

podział na b.s. następuje wg zasady binarności, tj. na 2 b.s., pozwala np. zredukować typy strukturalne zdań danego języka; pojęcie wprowadzone do językoznawstwa przez L. Bloomfielda i używane gł. przez językoznawców z amerykańskiej szkoły strukturalistycznej.