temat
językozn.:
[gr. títhēmi ‘kładę’],
temat
Encyklopedia PWN
1) część wyrazu, która zachowuje w odmianie postać tę samą lub zmienioną w granicach uzasadnionych historycznie wymian głoskowych, np. kosz-a, kosz-u; cech-a, cesz-e;
2) podmiot psychologiczny, osnowa, datum, w semantyczno-komunikatywnej strukturze zdania człon wyjściowy, tzn. wskazujący na to, o czym się w zdaniu mówi, czego zdanie dotyczy, inaczej — na jakiś przedmiot, który mówiący traktuje jako wyróżniony spośród innych, np. Basia (temat) zdała egzamin.
