berberys, Berberis,
rodzaj roślin z rodziny berberysowatych;
berberys
Encyklopedia PWN
ok. 500 gat. krzewów i małych drzew, występujących w strefie klimatów umiarkowanych i podzwrotnikowych w Azji (najwięcej), Ameryce Północnej i Ameryce Południowej, Afryce Północnej, Europie; w Polsce 1 gat. rodzimy: berberys zwyczajny, B. vulgaris, liście sezonowe, łopatkowate, w części przekształcone w liczne ciernie; kwiaty żołtawe zebrane w grona miododajne o nieprzyjemnym zapachu; owoce — wydłużone, czerwone jagody, bogate w wit. C; żywiciel pośredni rdzy źdźbłowej (liście); drewno twarde, żółte; z korzeni otrzymywano dawniej żółty barwnik do farbowania skór i tkanin; w uprawie często spotykany berberys Thunberga, B. thunbergii, endemit z Japonii, i jego odmianę ‘Atropurpurea’ o czerwonych liściach.
