beduini

beduini, arab. baduww [l.p. badawi],

arabska nazwa koczowników z pustynnych i półpustynnych obszarów Płw. Arabskiego w odróżnieniu od mieszkańców miast (hadari) i osiadłej ludności roln. (fallah).

Do VII w. zamieszkiwali Arabię, po nadejściu islamu rozprzestrzenili się na Bliski Wschód i północną Afrykę; udomowienie wielbłąda umożliwiało podejmowanie dalekich wędrówek przez pustynię; beduini hodują owce i kozy, w sprzyjających warunkach konie i bydło rogate; podstawą struktury społ. jest rodzina, która łączy się z innymi w grupy rodzin, rody, plemiona, na czele plemienia stoi wybieralny szajch (szejk); współcześnie wielu beduinów przechodzi na osiadły tryb życia.