barki w starożytnym Egipcie
 
Encyklopedia PWN
barki w starożytnym Egipcie,
ważne obiekty związane z kultem i rytuałem religijnym;
wzorowane na prawdziwych łodziach nilowych; wyróżnia się: 1. barki słoneczne — spotykane w wyposażeniu grobowym (np. barki ukryte w pobliżu piramidy Cheopsa), wierzono bowiem, że zmarły towarzyszy słońcu w jego podróży w barce po niebie; w czasach V dynastii (XXV w. p.n.e.) wielkie ceglane modele barek wznoszono w świątyniach słonecznych (Abu Sir); 2. barki dla zmarłych — modele łodzi spotykane w grobowcach, których zadaniem było magiczne zapewnienie zmarłemu uczestnictwa w religijnych pielgrzymkach do świętych miast (Abydos, Busiris, Buto, Heliopolis, Hermopolis) celem wzięcia udziału w celebrowanych tam uroczystościach; 3. barki kultowe — obiekty liturgiczne w formie łodzi służące do przenoszenia kultowego posągu bóstwa w trakcie procesji; same barki stanowiły również obiekt kultu; przednie i tylne zakończenie barek było rzeźbione w kształcie głowy wizerunku kultowego bóstwa (np. barka Amona posiadała rzeźbę głowy barana).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia