barbarzyńca
 
Encyklopedia PWN
barbarzyńca
[gr. bárbaros ‘cudzoziemiec’, ‘obcy’, ‘dziki’],
termin, którym starożytni Grecy określali wszystkich ludzi posługujących się językiem niegreckim;
u Rzymian oznaczało ludzi spoza kręgu cywilizacji grecko-rzymskiej (np. Germanów), których miały cechować dzikość i brak kultury.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia