apologeci

apologeci,

pisarze chrześcijańscy z II–V w. podejmujący obronę (apologię) chrześcijaństwa wobec krytyki ze strony pogaństwa i judaizmu;

do apologetów chrześcijańskich zalicza się zwłaszcza autorów ze środowiska greckiego (m.in. Kwadratus, Marcjanus Arystydes z Aten, Justyn, Tacjan, Atenagoras z Aten, Hermiasz, nieznany autor Listu do Diogneta z II w., Klemens Aleksandryjski i Orygenes z III w., także Euzebiusz z Cezarei z IV w.), autorów łacińskich (Minucjusz Feliks, Tertulian, Cyprian, Arnobiusz z Sicca i Laktancjusz z II–III w.); większość apologetów chrześcijańskich usiłowała uzyskać od władców pogańskich uznanie praw chrześcijan do praktykowania wiary; ich pisma dotyczyły głównie zagadnienia wyższości wiary chrześcijańskiej nad filozofią pogańską, jedyności Boga, zmartwychwstania ciał oraz boskości Chrystusa; ostatni apologeci chrześcijańscy pojawili się jeszcze po edykcie mediolańskim 313 (Atanazy Wielki, Apolinary z Laodycei, św. Augustyn).