analogowa technika
 
Encyklopedia PWN
analogowa technika,
zespół metod i środków służących do wytwarzania, przesyłania i przetwarzania sygnałów analogowych.
Technika analogowa była stosowana od chwili skonstruowania pierwszych przyrządów pomiarowych (sygnałem analogowym jest wychylenie wskazówki wagi uchylnej, długość słupka rtęci w termometrze, a nawet długość cienia wskazująca porę dnia), ale nazwa pojawiła się, gdy powstała technika cyfrowa. Technika analogowa jest wypierana (zwłaszcza w dziedzinie telekomunikacji i w technice pomiarowej, elektronicznym sprzęcie powszechnego użytku), przez technikę cyfrową, jednak w niektórych dziedzinach jest niezastąpiona — dotyczy to szczególnie dźwięku i jego przetworników (np. mikrofon, głośnik).
Operacje nad sygnałami analogowymi są przeprowadzane w układach analogowych, m.in. w elektronicznych układach scalonych. Najważniejsze z tych operacji to: oddziaływanie na wartość sygnału (wzmocnienie, tłumienie), oddziaływanie na widmo częstotliwościowe (filtracja, przetwarzanie częstotliwości), nakładanie informacji na falę nośną (modulacja) i odzyskiwanie tej informacji z sygnału zmodulowanego (demodulacja), przetwarzanie jednych wielkości fizycznych na inne (np. napięcia elektrycznego na częstotliwość, ciśnienia na napięcie elektryczne) oraz zmiana parametrów określonej wielkości fizycznej, a także operacje na sygnałach (sumowanie, mnożenie, logarytmowanie itp.).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia