akredytacja
 
Encyklopedia PWN
akredytacja
[fr. accréditer ‘upełnomocnić’],
postępowanie, w którym upoważniona jednostka daje formalne potwierdzenie, że organizacja lub osoba jest kompetentna do wykonywania określonych zadań.
Do przeprowadzenia akredytacji są uprawnione specjalne instytucje na szczeblu krajowym (np. Pol. Centrum Badań i Certyfikacji — PCBC) lub międzynarodowym. Działają one na podstawie norm międzynar., UE lub standardów krajowych. Akredytacja laboratorium do wykonywania określonych badań lub rodzajów badań jest konieczna, gdy są wykonywane w nim pomiary lub badania, np. w zakresie, kontroli żywności, bezpieczeństwa i higieny pracy, monitoringu środowiska, badania leków. Posiadanie akredytacji nakłada obowiązek zapewnienia odpowiednich kwalifikacji personelu, wyposażenia w aparaturę wysokiej jakości, stosowanie sprawdzonych procedur postępowania, kompletnej dokumentacji wykonywanych czynności, a także okresowej wewn. i zewn. kontroli jakości pracy. Istotną korzyścią z posiadania akredytacji jest możliwość wykonywania określonych badań, których rezultaty są uznawane za właściwe (dzięki temu wzrasta konkurencyjność laboratorium).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia