chemometria

chemometria

[gr.],

dyscyplina nauk chem., w której używa się metod mat., statyst. oraz innych metod i technik opartych na logice formalnej w celu: zaprojektowania eksperymentów lub wyboru optymalnych procedur pomiarowych, dostarczenia maks. liczby użytecznych informacji poprzez analizowanie otrzymanych danych chemicznych.

Szybki rozwój chemiometrii nastąpił w latach 70. XX w. Nowoczesne fizykochemiczne techniki pomiarowe, np. spektrofotometria w podczerwieni, spektrometria magnet. rezonansu jądr., spektrometria mas, chromatografia, dostarczają w krótkim czasie dużej liczby danych o badanym układzie i dlatego szczególne znaczenie ma komputeryzacja procesu pomiarowego oraz gromadzenia i przetwarzania danych. Ch. wykorzystuje m.in.: statystykę matematyczną, metody numeryczne, metody rozpoznawania obrazów, informatykę, teorię podejmowania decyzji i sterowania, badania operacyjne; w chemii org. szczególnie ważna jest analiza korelacyjna. Ch. wiąże się ściśle z chemią analit.; pośrednio znajduje zastosowanie m.in. w chemii klinicznej i diagnostyce med., naukach farm., biochemii, geochemii, archeologii, badaniu zanieczyszczenia środowiska przyrodniczego.