akcent
językozn. wyróżnienie sylaby w wyrazie lub wyrazu w zdaniu za pomocą cechy prozodycznej (prozodia),
[łac. accentus ‘przyśpiew’],
akcent
Encyklopedia PWN
np. specyficznej intonacji lub iloczasu; w języku polskim akcent intonacyjny, stały (na określonej sylabie, zwykle przedostatniej); w językach rosyjskim i bułgarskim swobodny, w serbskim i chorwackim — swobodny, toniczny.
