aerodyna
 
Encyklopedia PWN
aerodyna
[gr. aḗr ‘powietrze’, dýna(mis) ‘siła’],
statek powietrzny cięższy od powietrza, unoszący się w atmosferze w wyniku odziaływania powietrza na jego powierzchnie nośne;
powstałe siły aerodynamiczne równoważą lub przewyższają siłę ciężkości statku, umożliwiając lot i wykonanie manewrów w locie; powierzchnie nośne mogą być umieszczone na stałe względem statku powietrznego — stałopłaty, lub ruchome — śmigłowce, przemiennopłaty; aerodyny bez napędu silnikowego: latawce, lotnie, spadochrony, szybowce; aerodyny z napędem silnikowym: motolotnie, motoszybowce, samoloty, śmigłowce, wiatrakowce; spotyka się również układy mieszane.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia