Zygmuntowska Kaplica,
kaplica grobowa ostatnich Jagiellonów w katedrze na Wawelu;
Zygmuntowska Kaplica
Encyklopedia PWN
jedno z pierwszych dzieł renesansu w Polsce (pierwowzór późniejszych kaplic grobowych); najwybitniejsze dzieło renesansu toskańskiego na północ od Alp; architektem, budowniczym oraz wykonawcą części dzieł rzeźbiarskich kaplicy (wybud. 1519–33) był B. Berrecci; Kaplica Zygmuntowska jest wzniesiona na planie kwadratu z 8-bocznym bębnem wspierającym kasetonową kopułę (pozłacaną z zewnątrz) zwieńczoną latarnią. W kaplicy znajdują się: nagrobki Zygmunta I Starego (1529–31, Berrecci), Zygmunta II Augusta i Anny Jagiellonki (1574–75, Santi Gucci); ołtarz pentaptyk fundacji Zygmunta I Starego (1531–38, warsztat norymberski) z malowanymi scenami na zewnątrz (J. Pencz) i ze srebrnymi, płaskorzeźbionymi plakietami wewnątrz (P. Flötner, M. Baier); krata brązowa (1530–32, H. Vischer); ściany z bogatym podziałem arch. i bogatą dekoracją rzeźbiarską (groteskową, arabeskową i figuralną) o wpływach florenckich i rzymskich.
Ilustracje
Berrecci Bartolomeo, wnętrze Kaplicy Zygmuntowskiej, katedra na Wawelu, Krakówfot. W. Kryński/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Berrecci Bartolomeo, nagrobek bpa P. Tomickiego w kaplicy Trzech Króli w katedrze na Wawelufot. M. Grychowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
