kaplica
arch. niewielka budowla sakralna, wolno stojąca lub połączona z większym kompleksem architektonicznym (głównie kościołem), bądź też wydzielone pomieszczenie z ołtarzem, stanowiące część większej budowli;
[czes. < łac.],
kaplica
Encyklopedia PWN
do najpopularniejszych typów należą kaplice kościelne, klasztorne, cmentarne, grobowe (mauzolea), kalwaryjne, zamkowe i pałacowe; rozróżnia się też kaplice związane z określonymi osobami (kaplica królewska, biskupia). Kaplice są znane od okresu wczesnochrześcijańskiego; od V w. występują kaplice 2-kondygnacyjne; w gotyku kaplice często otaczały wieńcem prezbiterium (tzw. kaplice promieniste); w renesansie wprowadzono (spopularyzowany w baroku) typ kościoła z ciągiem bocznych kaplic zamiast naw bocznych oraz typ kaplicy grobowej — mauzoleum, najczęściej na planie centralnym, z kopułą (w Polsce najsłynniejsza Kaplica Zygmuntowska).
